ჩვეულებრივი დღე

მობილურზე მესიჯია -„არ გამოხვალ? ბავშვები ვართ შენს კორპუსთან“. „არა, ხვალ საკონტროლო მაქვს, ვეღარ მოვასწრებ“ -ტექსტი წინასწარ მაქვს მზად.

რა ჯანდაბა მინდა გარეთ? ვუსმინო როგორ ლაპარაკობს ნიკა მერის ძუძუებზე? ან როგორ ყვება დათო მეასედ ნაშებში წასვლის ისტორიას? არა, ისე ნათლიამ ამაზე ნაკლები პატივი არ უნდა გცეს. 14 წლის ბიჭი ასაკით სამჯერ დიდ დეიდასთან შარვალჩახდილი უნდა დაგტოვოს საუნაში, თან ცხოვრებაში შენს პირველ ქალს ჭკუაც იმან უნდა დაარიგოს. ბარემ ხელით დაგიჭიროს და სექსის შემდეგ ჩაგბანოს. ან შენ რა იდიოტი უნდა იყო, რომ ეს ყველაფერ პატივისცემა გეგონოს. მადლობა ღმერთს, ნათლიაჩემი სადღაც ტრაკშია. მამაჩემს კი ჩემი ბოზებში წასაყვანი კი არა, ფილტრიანი სიგარეტის ფული ენატრება.

„ყლე ხარ. მაგდენი კითხვა გამოგაშტერებს. ნუ გვახვეწნინებ და ჩამოეთრიე დაბლა“

„კიდევ კარგი გამაფრთხილეთ“- გავიფიქრე გულში და ტელეფონი ლოგინზე დავაგდე. ასეთ დროს მუდმივად გაორება მჭირს – ვბრაზობ საკუთარ თავზე, თან ასოციალურობის ილუზიას ვიქმნი და მსიამოვნებს, მერომანტიკულება.

ვიწყებ კიდევ ერთხელ არგუმენტების ჩამოთვლას – შეიძლება შემატყონ, რომ გოგოები არ მომწონს. შეიძლება ვინმე მამრს თვალი გავაყოლო და დამაფიქსირონ. შეიძლება მკითხონ -„ კიდე არ ყოფილხარ ქალებში შეჩემა? მოგკლავს ამდენი ნძრევა. როდის გაჩითავ ფულს, მაგარი ზავიძენია გააძრო ბიძაჩემმა. ვაბშე ახალგაზრდები ყავთ.“ „შეყვარებული რა პონტში არ გყავს ე? ნიცა ხო გეპრანჭებოდა.“ – მოკლედ, არ მინდა დაბლა ჩასვლა.

რაზე ვილაპარაკო? რატომღაც ფეხბურთი და ბლოკბასტერებიც ყლეზე მკიდია. უნდა ჩავიდე და ვიდგე. ვუყურო როგორ იზელს ნიკო კვერცხებს, როგორ ეთათუნება მამუკა ოდნავ შეღინღლულ მუცელს და ამ დროს, კაცობით გამოწვეული ფარული სიამოვნებით ნაბავს ამღვრეულ თვალებს.

–         ბიჭო, ბიჭოოო – მამაჩემის საქონლისებური ხმა მესმის და გულში ვფიქრობ „ბიჭომ გირჭო.“

–         რა იყო მაა?

–         ჩადი პური ამოიტანე.

–         კაი.

ეზოში ადგილობრივი ლოთები საღამოს რიტუალს ასრულებენ.

–         საბა, ბრატ მოიწი, დაგვილიე რა ერთი ჭიქა. შენ ხო იცი როგორ მევასები. მაგარი კაცი ხარ. თუ რამეში დაგჭირდა ხო იცი ბრატების იმედი უნდა გქონდეს, ნებისმიერ დროს დარეკე და სადაც გინდა იქ მოვალთ, ყველგან დაგიდგებით გვერდში. მაგრად გვევასები ყველას. მერე რა, რომ ქუჩაში არ დგახარ. მოდი, მოდი გადაკარი ერთი ჭიქა – მთელი გულით მეპატიჟება აბორიგენთაგან ერთ-ერთი.

გულში ვფიქრობ, ამის სიტყვებს რომ მთქმელი გამოაკლო, კლასიკური გეი ნარატივი დარჩება. მაგარი კაცი ხარ, ყველას გვევასები. ნებისმიერ დროს გვერდში ამომიდგებიან, თან ყველგან. არა რა, ნამდვილად არის რაღაც ჰომოსექსუალური ყველა ქართველში. ზიზღით მივდივარ „ბრატებთან“ და „კაცურ პონტში ვუსწორებ“. თან ვუბოდიშებ, რომ მეჩქარება და ჭიქას ვაბრუნებ ბეტონის ნატეხზე. ისევ მესმის :

–         მაგარი კაცი ხარ ბოზიშვილივიყო -ამ დროს კი ვფიქრობ „მაგარი კაცებიც მევასება „ბრატ“.

რატომღაც წარმოვიდგინე ჩემი უბნელებისა და „ძმაკაცების“  რეაქცია ჩემი ორიენტაცია რომ გაიგონ. ნეტა ბევრჯერ მცემენ? მამაჩემსაც რამეს ეტყვიან? რომელიმე დამიცავს? ალბათ არცერთი. „ძმებს“ ვერ გადაახტებიან. ალბათ იფიქრებენ, რომ მათზე ვანძრევდი ან მათთან სექსი მინდა. ის აღარ გაახსენდებათ, რომ მათთან ერთად ერთ საწოლში მძინებია, მაგრამ არც ერთი არ მომიტყნავს. ალბათ, დაავიწყდებათ, რომ „მაგარი კაცი ვარ და ყველგან გვერდით უნდა დამიდგნენ“. ვერაფრით დავარწმუნებ, რომ მათზე არც კი მიდგება. (აზიზი გემოვნება მაქვს).

მაგრამ მაგათზე ვინ დარდობს. მთავარი ფოიერვერკები ალბათ სახლში იქნება. დედაჩემი რამდენიმე დღე ლოგინიდან არ ადგება. თან რამდენჯერაც დამინახავს, იმდენჯერ ამ თემაზე დამიწყებს ლაპარაკს. ჯერ დარიგებას მომინდომებს, მერე ნერვები აეშლება, წყევლით რომ დაიღლება, ღმერთს მიხსენებს, ეკლესიას და მამა შიოს. მერე ფსიქოლოგს და სექსოლოგს. მოკლედ არ გაჩერდება. სანამ გული არ გაუსკდება დარდით ან მე არ მოვკვდები.

მამაჩემი. ჰოჰოჰო. იცოცხლე აისრულების გინების გულისწადილს. არ გამოვრიცხავ, რომ ჩემი მოკვლა მოინდომოს. გამოვრიცხავ კი არა ყველაზე მეტად მაგას ველი. აიყროლებს პირს „ტრაკის მიმცემოს“ და „მწოველოს“ ძახილით.

წარმომიდგენია, როგორ დამცირებულად იგრძნობენ თავს. „პიდარასტ“ შვილს ალბათ მკვლელი და ნარკომანი შვილი ურჩევნიათ. წარმომიდგენია, როგორ იდარდებენ იმაზე, თუ რას იტყვის მეორესართულელი ნელი ან ნელის გამოქლიავებული ქმარი, სიმთვრალე-სიფხიზლეში მონაცვლეობით რომ სცემენ ერთმანეთს.

თან დედაჩემი და მამაჩემი ალბათ საკუთარ თავს დაადანაშაულებენ, რომ ვერ გამზარდეს, რომ რაღაც დამაკლეს, რომ ავადმყოფი ვყოფილვარ და აქამდე ვერ მიხვდნენ, რომ რაღაც შესცოდეს ღმერთს და ათასი სისულელე კიდევ.

როგორ გინდა ამდენ იდიოტს აუხსნა, რომ არც ავად ვარ, არც გაზრდისას დამკლებია რამე, არც ფსიქიკური პრობლემები მაქვს, არც არავინ მინახავს გეი საკუთარი თავის მეტი და არავისთვის მიმიბაძავს. (ყოველშემთხვევაში განცხადებულად ჰომოსექსუალი მხოლოდ ტელევიზორში ვნახე ერთხელ). როგორ გინდა აუხსნა, რომ არაფერი მტკივა, არაფერი მაწუხებს და ისეთივე არაუცხოპლანეტელი ვარ, როგორც ჩემი ასაკის ნებისმიერი ბიჭი.

დიდი მაინც ვიყო ოდნავ და ცოტაოდენი ფული მქონდეს. დავახვევდი საზღვარგარეთ და გაგარტყით მერე სუყველას თქვენს ცრუ მორალთან და პურიტანიზმთან ერთად. ვიცი, რომ არც იქ დამხვდებიან ცისარტყელის დროშით აეროპორტში. სამაგიეროდ იქ არავის ეცოდინება ღამე კაცებთან ვჟიმაობ, ქალებთან თუ კენტავრებთან. და საწყის ეტაპზე არც დააინტერესებთ.

უნდა დავახვიო….

მანამდე კი მამაჩემს პურს ავუტან და საღამოს რამე ისტორიას შევთხზავ, თუ როგორ მიყვარს ვიღაც გოგო და რომ ძალიან მჭირდება ფული კინოში მასთან ერთად წასასვლელად.

თუ არ მომცემს ფულს, სულაც არ მადარდებს, რაც მთავარია გაიგებს, რომ გოგო მიყვარს და სახლში „ვაჟკაცი“ ეზრდება. დედაჩემიც იფიქრებს, რომ ბიჭი მოესწრო.

რაც უნდათ ის იფიქრონ, სექსი მაინც კაცთან მექნება. იმიტომ რომ ასე მინდა. როდესაც წყალი გწყურია ლიმონათი უარესად მოგაწყურებს, ამიტომ წყალი უნდა დალიო.